การป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า

โรคพิษสุนัขบ้า (Rabies): อันตรายที่ป้องกันได้ด้วยวัคซีน

โรคพิษสุนัขบ้า (Rabies) เป็นโรคไวรัสที่ร้ายแรงและสามารถทำให้เสียชีวิตได้ หากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที เชื้อไวรัสนี้สามารถแพร่กระจายจากสัตว์สู่คนผ่านทางน้ำลายของสัตว์ที่ติดเชื้อ โดยเฉพาะจากการกัด ข่วน หรือเลียแผลเปิด การรู้จักวิธีป้องกันและการรักษาอย่างถูกต้องจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สามารถช่วยชีวิตได้

โรคพิษสุนัขบ้าคืออะไร?

โรคพิษสุนัขบ้าเกิดจากเชื้อ Rabies virus ซึ่งส่งผลต่อระบบประสาทส่วนกลางของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม รวมถึงมนุษย์ เมื่อเชื้อเข้าสู่ร่างกาย มันจะเดินทางผ่านเส้นประสาทไปยังสมอง ทำให้เกิดอาการอักเสบของสมองและเสียชีวิตในที่สุด

การติดต่อของโรคพิษสุนัขบ้า

เชื้อไวรัสพิษสุนัขบ้าสามารถติดต่อสู่คนได้ผ่านทาง

การถูกสัตว์ที่ติดเชื้อกัด
การถูกเลียบริเวณแผลเปิด เยื่อเมือก (เช่น ตา ปาก หรือจมูก)
การข่วนหรือถูกเล็บที่เปื้อนน้ำลายของสัตว์ที่ติดเชื้อ

สัตว์ที่เป็นพาหะของโรคพิษสุนัขบ้า ได้แก่

สุนัข (พบมากที่สุด)
แมว
ค้างคาว
สัตว์ป่า เช่น หมาป่า แรคคูน และลิง

อาการของโรคพิษสุนัขบ้า

อาการของโรคพิษสุนัขบ้าในคนมักแบ่งเป็น 3 ระยะหลัก ได้แก่

1. ระยะฟักตัว (Incubation Period)

ใช้เวลา 1-3 เดือน (แต่บางกรณีอาจเร็วเพียง 1 สัปดาห์ หรือช้าถึง 1 ปี)
ไม่มีอาการชัดเจนในช่วงนี้

2. ระยะอาการนำ (Prodromal Stage)

มีไข้ อ่อนเพลีย
ปวดศีรษะ
คันหรือปวดบริเวณที่ถูกกัด (อาการนี้เป็นสัญญาณสำคัญ)
อารมณ์แปรปรวน หงุดหงิด

3. ระยะอาการทางระบบประสาท (Neurological Stage)

กลัวน้ำและกลืนลำบาก (Hydrophobia)
กลัวลม และไวต่อแสงหรือเสียง
น้ำลายไหลมากกว่าปกติ
ชัก หายใจลำบาก และหมดสติ
หากเข้าสู่ระยะนี้ โอกาสเสียชีวิตสูงถึง 100%